Znalezienie miejsca na ziemi jest trudne, to pewne. Czy warto się poświęcić i zamieszkać tam gdzie zawsze ktoś tego pragnął? Cóż, to skomplikowane. Nie zastanawiałem się nad Stanami, nigdy nie myślałem o nich poważnie. Nie ciągnęło mnie do nich, bo i po co? Amerykański sen do mnie zupełnie nie przemawia. Przeraża mnie ich podejście do prawa, to że policjant musi wiedzieć wszystko, nawet jaki kolor masz majtek i akurat dlaczego we wtorki są zielone, obsesja na punkcie narodowości i patriotyzmu. Ogólnie mówiąc Amerykanie zawsze kojarzą mi się źle. Rozumiem że stereotypy stereotypami, ale jakoś nie chcę uwierzyć że inaczej to wygląda gdy się tam już jest. Gdybym mógł to tłumaczyłbym sobie, że nie mogę tam po prostu pojechać, bo nie dostanę wizy, ale dostanę ją bo mam tam rodzinę, więc to nie może być wykręt. Nie boję się wyjazdu, chyba po prostu nie chcę tam jechać. Nie lubię takiego klimatu, nie cierpię prostych dróg, braku zakrętów, monotonności. Te wszystkie cechy kojarzą mi się z Ameryką.
  Cóż z tego, że ja znalazłem sobie zajęcie od października, skoro Magda cały czas powtarza że pakujemy się we wrześniu i znikamy. Nie wiem, czy potrafię powiedzieć, nie akurat w tej kwestii. Powinna poczekać? Może ja powinienem zmienić plan? Te życiowe pytania, zaczynają mnie dobijać, co więcej męczyć. Ileż można być tak niepewnym i na walizkach? To się musi skończyć i to jak najszybciej.